reading time:
Jakub Świnka otrzymał sakrę biskupią
Nie znamy dokładnej daty urodzenia Jakuba Świnki, lecz musiało to nastąpić w połowie XIII wieku. Przyszły arcybiskup był zatem wychowankiem Polski dzielnicowej z czasów największego jej rozdrobnienia. Na kartach historii Jakub Świnka pojawia się w latach siedemdziesiątych, jako kantor kapituły gnieźnieńskiej. Ta funkcja - kierownika chóru - była wbrew pozorom dość zaszczytna.
Kapituła gnieźnieńska śmierci arcybiskupa Janusza w roku 1271 nie mogła dojść do zgody z ówczesnym księciem wielkopolskim Bolesławem Pobożnym co do obsady tego najważniejszego przecież stanowiska w polskim Kościele. Jakub Świnka, pochodzący z szerzej nieznanej rodziny, musiał zdobyć w jakiś sposób uznanie kolejnego księcia Wielkopolski Przemysła II, rządzącego samodzielnie w dzielnicy od 1279 r. Gdy Przemysł II porozumiał się w końcu z kapitułą gnieźnieńską co do obsady urzędu arcybiskupa gnieźnieńskiego, wybór padł właśnie na Jakuba Świnkę. Przyszły arcybiskup nie miał wtedy nawet święceń kapłańskich. Jak donosi Rocznik Traski, papież Marcin IV zatwierdził wybór 30 lipca 1283 r.
18 grudnia Jakub Świnka został konsekrowany, zaś dnia następnego otrzymał sakrę biskupią. 26 grudnia objął wreszcie wakujące od dwunastu lat stanowisko arcybiskupa gnieźnieńskiego.
Abp Jakub Świnka jako arcybiskup gnieźnieński doświadczył nagłego przyspieszenia historii, jakie zaznała Polska przełomu XIII i XIV w. W 1295 r. koronował on pierwszego od ponad dwustu lat króla Polski - poprzedni był Bolesław Śmiały, wygnany z kraju w 1079 r. W 1300 r. koronował kolejnego króla polskiego - Wacława II, stając się świadkiem powstania efemerycznej, lecz imponującej terytorialnie uni polsko-czeskiej. Zmarł w 1314 r., sześć lat przed koronacją Władysława Łokietka.
Ł. W.
Ilustracja: Jakub Świnka na średniowiecznej miniaturze, Wikimedia Commons, domena publiczna.
Kapituła gnieźnieńska śmierci arcybiskupa Janusza w roku 1271 nie mogła dojść do zgody z ówczesnym księciem wielkopolskim Bolesławem Pobożnym co do obsady tego najważniejszego przecież stanowiska w polskim Kościele. Jakub Świnka, pochodzący z szerzej nieznanej rodziny, musiał zdobyć w jakiś sposób uznanie kolejnego księcia Wielkopolski Przemysła II, rządzącego samodzielnie w dzielnicy od 1279 r. Gdy Przemysł II porozumiał się w końcu z kapitułą gnieźnieńską co do obsady urzędu arcybiskupa gnieźnieńskiego, wybór padł właśnie na Jakuba Świnkę. Przyszły arcybiskup nie miał wtedy nawet święceń kapłańskich. Jak donosi Rocznik Traski, papież Marcin IV zatwierdził wybór 30 lipca 1283 r.
18 grudnia Jakub Świnka został konsekrowany, zaś dnia następnego otrzymał sakrę biskupią. 26 grudnia objął wreszcie wakujące od dwunastu lat stanowisko arcybiskupa gnieźnieńskiego.
Abp Jakub Świnka jako arcybiskup gnieźnieński doświadczył nagłego przyspieszenia historii, jakie zaznała Polska przełomu XIII i XIV w. W 1295 r. koronował on pierwszego od ponad dwustu lat króla Polski - poprzedni był Bolesław Śmiały, wygnany z kraju w 1079 r. W 1300 r. koronował kolejnego króla polskiego - Wacława II, stając się świadkiem powstania efemerycznej, lecz imponującej terytorialnie uni polsko-czeskiej. Zmarł w 1314 r., sześć lat przed koronacją Władysława Łokietka.
Ł. W.
Ilustracja: Jakub Świnka na średniowiecznej miniaturze, Wikimedia Commons, domena publiczna.