Wojtek z Armii Andersa

Wraz z jego żołnierzami uratowało się ze Związku Sowieckiego tysiące cywilów, wśród nich kobiety i dzieci, Persja, czyli dzisiejszy Iran, była jednym z miejsc, w którym stacjonowali polscy żołnierze, Przygotowywali się tam do walki z Niemcami. Pewnego razu żołnierze wracający do obozu, spotkali miejscowego chłopca, trzymającego w worku małego niedźwiadka, Niedźwiadek był sierotą – jego matkę zabili myśliwi podczas polowania, Polacy bez namysłu postanowili zabrać ze sobą zwierzę do obozu, w zamian ofiarując chłopcu puszkę konserw i scyzoryk. Podczas codziennego życia w wojskowym obozie żołnierze bardzo zżyli się ze swoim podopiecznym, Początkowo niedźwiadek był tak mały, że karmiono go skondensowanym mlekiem, które ssał ze smoczka zrobionego z kawałka materiału. Kiedy Wojtek – bo takie imię otrzymał niedźwiedź – podrósł, okazało się, że jego ulubioną rozrywką są zapasy z żołnierzami, Jak myślicie – kto je najczęściej wygrywał? Po jakimś czasie polscy żołnierze zostali wysłani na front i musieli popłynąć do Włoch, Na szczęście udało się obejść surowe wojskowe przepisy, zabraniające przewożenia zwierząt na pokładzie, i Wojtek również dostał się na rejs, Otrzymał wtedy własną książeczkę wojskową i stał się pełnoprawnym żołnierzem. We Włoszech w maju 1944 r, żołnierze z Armii Andersa wzięli udział w bardzo ważnej i ciężkiej bitwie z Niemcami, którzy zaciekle bronili się na wzgórzu Monte Cassino, Podczas tej walki niedźwiedź Wojtek pomagał żołnierzom nosić skrzynie z amunicją, Po wygranej bitwie rysunek niedźwiedzia trzymającego w łapach pocisk stał się oficjalnym znakiem oddziału, w którym służył kapral (bo taki stopień wojskowy otrzymał) Wojtek. Kiedy skończyła się wojna, wielu żołnierzy z Armii Andersa nie mogło wrócić do Polski, gdzie groziły im represje ze strony komunistycznych władz, W tej sytuacji część z nich zdecydowała się osiedlić w Szkocji, Wojsko zostało rozwiązane, więc żołnierze musieli szukać nowej pracy i układać sobie życie, Opiekunowie Wojtka podjęli decyzję o przekazaniu niedźwiedzia do ogrodu zoologicznego w Edynburgu. Dawni przyjaciele przez wiele lat odwiedzali Wojtka w zoo, Niedźwiedź zawsze się cieszył, słysząc polski język, Do dzisiaj pamięć o Wojtku jest żywa, o czym świadczą jego liczne pomniki, które możemy spotkać nie tylko w Polsce, ale także w Szkocji i we Włoszech. Jeżeli chcecie poznać więcej przygód niezwykłego niedźwiedzia zachęcamy Was do lektury książek np, Łukasza Wierzbickiego „Dziadek i niedźwiadek” lub Elizy Piotrowskiej „Wojtek, żołnierz bez munduru”. W galerii poniżej znajdziecie kilka zdjęć Wojtka, a my przygotowaliśmy dla Was kilka łamigłówek związanych z tym sympatycznym niedźwiedziem, Miłego rozwiązywania! .